Boek naar keuze - Boy Nobody

Enkele jaren geleden ging ik naar de boekenbeurs in Antwerpen aangezien ik een echte boekenwurm ben. Uit talloze boeken sprak het boek Boy Nobody mij heel hard aan. De kaft heeft iets mysterieus en spannends. Ook het bijhorende tekstje ‘Hij is niets. De opdracht is alles.’ op de voorkant van het boek maakte mij heel erg nieuwsgierig. Na het lezen van de samenvatting op de achterkant van het boek wist ik het wel zeker: een perfect boek voor mij. Ik heb het boek en de 2 vervolgdelen enkele jaren geleden al eens gelezen. Aangezien we voor het cultuurportfolio 1 boek moesten lezen dat we zelf mochten kiezen, vond ik het een uitgelezen kans om dit boek er nog eens bij te pakken. Een andere reden waarom ik het boek heb gekozen is omdat het meer een boek is voor jeugd. Later, als leerkracht, zal ik ook voor jeugd voor de klas staan en proberen hen iets bij te brengen over jeugdliteratuur. Ik ben er van overtuigd dat dit boek daar zeker een meerwaarde in kan zijn.

Korte samenvatting van het boek:

Sinds het verdachte overlijden van zijn ouders zit Boy Nobody bij Het Programma, een schimmige overheidsorganisatie die kinderen opleidt en hersenspoelt om hen in te zetten voor spionageactiviteiten en het liquideren van staatsgevaarlijke personen. Boy Nobody duikt op in een nieuwe stad, op een nieuwe school, onder een nieuwe naam. Hij blijft nooit lang en telkens sterft er een familielid van een van zijn nieuwe vrienden, een zogenaamd natuurlijke dood. Boy Nobody is ijskoud en gevoelloos als het op het afmaken van zijn opdracht aankomt, maar ergens diep in hem zit nog de jongen die hij ooit was, toen zijn ouders nog leefden. Zijn nieuwe missie brengt hem naar New York. De duur en het verloop van deze opdracht zijn ongewoon, net als het contact met de New Yorkse burgemeester en zijn fascinerende dochter Sam.

Ik ga beginnen met de pluspunten van het boek.

Het verhaal wordt verteld in het ik-perspectief. Ik ben een enorme liefhebber van dit vertelperspectief omdat je je heel hard kan inleven in het verhaal. Je voelt heel hard mee met het hoofdpersonage en alle emoties voelen nog echter.

Het is een spionageroman. Je kan het boek het beste vergelijken met James Bond, maar dan als 16-jarige. James Bond wordt ook afgestempeld als een emotieloos persoon, maar doorheen de films kom je te weten dat dit helemaal niet het geval is. Dit is bij dit boek juist hetzelfde. Hoewel Boy Nobody weinig emoties vertoont bij het uitvoeren van zijn opdracht, begint hij doorheen het boek toch vragen te stellen. Aangezien ik een groot fan ben van James Bond, vond ik dit boek ook geweldig.

Het boek kan ook vergeleken worden met de bekende ‘Alex Rider’-boekenserie van Anthony Horowitz. Ik denk dat deze boeken nog wel voor een iets jonger publiek bedoeld zijn.

Het boek is een echte pageturner. Ik had het boek enkele jaren geleden al eens gelezen, dus ik wist nog ongeveer wat er gebeurde. Maar het boek was zo spannend dat ik niet kon stoppen met lezen en het boek al in 2 dagen had uitgelezen. De verhaallijn zit vol spanning dat het haast van de pagina’s afdruipt, maar dit wordt ook gecompenseerd door leuke conversaties tussen de personages.

Nog een laatste pluspunt van het boek is dat er gebruik gemaakt wordt van korte zinnen, zeker wanneer het hoofdpersonage nadenkt. Hier ben ik ook een grote fan van.

Nu nog een minpunt.

In het begin van het verhaal worden er veel herinneringen opgerakeld. Er wordt een verhaal verteld in het heden, maar tegelijk worden er ook herinneringen opgehaald uit het verleden. Dit maakt dat je soms niet weet in welke tijd het verhaal nu afspeelt.

De vele pluspunten wegen zeker niet op tegen het enkele minpunt. Het was een prachtig boek dat ik misschien binnen enkele jaren nog wel eens ga lezen. Over mijn eigen culturele ontwikkeling ben ik te weten gekomen dat dit soort boeken echt iets voor mij zijn. Een boek waarbij de spanning ervan afdruipt zijn nog altijd fantastische boeken.