Boek 1 uit leeslijst - Cel 7

In België hoor je nog weleens de kritiek dat de straffen die gegeven worden voor bepaalde misdaden te licht zijn. Maar wat als je zelf mag meebeslissen in de straf die iemand krijgt voor een bepaalde misdaad?

Dat is precies waar het om gaat in Cel 7 van Kerry Drewery.

De geliefde multimiljonair en beroemdheid Jackson Paige wordt vermoord. Hoofdverdachte is de 16-jarige Marthe. Ze wordt bij het lijk gevonden, met een pistool in haar hand. Het lijkt dus een uitgemaakte zaak. Zeker in de maatschappij in het verhaal, waarin geen rechters meer aan te pas komen maar het publiek via de razendpopulaire realityshow ‘Dood is Gerechtigheid’ beslist of iemand schuldig is of niet. Bovendien bekent Marthe direct schuld aan de moord. Maar is ze wel zo schuldig als de media het publiek wil doen geloven? Of is er meer aan de hand.

De countdown begint. Blijft ze leven of gaat ze dood?
Jij beslist!

Ik koos het boek op basis van de voorkaft. Op de voorkaft zie je een meisje in een tunnel zitten met tralies voor. Op de bovenkant van het boek staat ‘Blijft ze leven of gaat ze dood? Jij beslist!’ Het boek sprak me hiermee meteen aan. Zeker ook na de samenvatting op de achterkant van het boek te lezen, wist ik het zeker. Dit is een perfect boek voor mij. Ik had dus een razendspannend boek verwacht, waarbij ik op het puntje van mijn stoel zat en niet kon stoppen met lezen.

Viel dat toch even tegen…

Het boek was een grote teleurstelling. Terwijl ik bij het uitkiezen van het boek nog enthousiast was, schoot daar na de eerste 100 pagina’s niet veel van over. Als ik begin met lezen in een goed boek, lees ik het ook direct uit en dat had ik bij dit boek zeker niet. Ik heb zelfs even getwijfeld om toch nog een ander boek te lezen na de eerste 100 pagina’s.

Wat was er dan minder aan het boek?

1.     Het boek is een echte klepper met 382 pagina’s en dat vond ik voor dit boek gewoon te veel. Het verhaal kon veel korter beschreven worden. Er waren soms onnodige herhalingen en het verhaal ging gewoon te traag vooruit. De spanning bouwt geleidelijk aan op, maar ik vond dat de spanning iets te traag opbouwde. Ik had het liefst er 100 pagina’s uitgeknipt, zodat het toch iets sneller ging. Het duurt te lang voor er de echte climax is in de laatste 20 pagina’s.

2.     De schrijfster haar vertelstijl sprak mij niet zo aan. Het verhaal werd verteld uit het perspectief van verschillende personages. Hierdoor kreeg je via alle personages geleidelijk aan informatie over het verhaal.

Persoonlijk vind ik dit niet zo’n leuke schrijfstijl. Mijn persoonlijke voorkeur gaat toch uit naar een verhaal dat verteld wordt uit 1 perspectief.

Er was nog een minpuntje aan haar schrijfstijl. De dialogen waren zo uitgewerkt dat je, naarmate de dialoog vorderde, niet meer wist wie er nu aan het spreken was. Hierdoor moest ik soms even terugkijken wie er nu ook al weer aan het woord was.

3.     Nog een laatste klein minpuntje. Het tv-programma ‘Dood is Gerechtigheid’ was niet zo goed beschreven. Ik vond niet dat het leek alsof je echt tv aan het kijken bent.

Voor dat jullie denken dat alles negatief was; dat was zeker niet het geval hoor.

Ik zal nog enkele positieve punten toelichten.

1.     Een boek is voor een stuk ook maatschappijkritiek. En dan vooral op de media. In het boek is de macht van de media heel groot. Door middel van ‘fake nieuws’ laat men de burger geloven dat Marthe schuldig is. Dit zien we ook in onze maatschappij. De macht en invloed van de media is ook in onze maatschappij heel groot. Misschien wil de schrijfster wel benadrukken dat we niet direct alles moeten geloven wat in de media komt.

2.     De personages worden wel heel specifiek beschreven. Je kan je een goed beeld voor ogen halen hoe Marthe en de andere personages er zouden uitzien.

Qua culturele ontwikkeling kan ik besluiten dat een verhaal voor mij toch iets sneller vooruit moet gaan. De spanning mag iets sneller opgebouwd worden.

Mijn positieve en negatieve puntjes opgeteld, geef ik het boek toch een onvoldoende. De 2 vervolgdelen zal ik zeker niet lezen. Ik kan zeker begrijpen dat er vele fans te vinden zijn voor dit boek, maar het was gewoon mijn ding niet.